(23 oktober 1801 - 21 januari 1951)

Albert Lortzing is ongetwijfeld de belangrijkste componist van de Duitse Spieloper, een uit het Singspiel voortgekomen opera-genre met een meestal licht of komisch karakter. Hij was een autodidact. Als kind opgegroeid tussen acteurs en later zelf ook acteur kende hij als geen ander het effect van zijn woorden en acties op het publiek.

Naast Mozart en Von Weber die Lortzing muzikaal het meest beïnvloed hebben, zijn andere invloeden uit de Singspiel-traditie aan te wijzen. De wortels van het Singspiel liggen in Frankrijk, met het werk van onder meer Charles Simon Favart). Met Favart heeft Lortzing gemeen dat hij nooit zijn toevlucht nam tot platvloerse humor, waardoor zijn werk ver boven de gewone klucht verheven was.
Andere invloeden zijn de opéra comique (met Grétry, Boieldieu, Auber en Adam als belangrijkste componisten) en de Italiaanse Opera Buffa en dan vooral Commedia dell’Arte-elementen.

Lortzing’s werk is zo gebonden aan de Duitse taal, dat zijn werk bijna onbegrijpelijk is voor wie de taal niet kent. In zijn opera’s komen veel gesproken dialogen voor. Hoewel Lortzing in Duitsland nog steeds relatief veel gespeeld wordt (vooral Zar und Zimmermann en Der Wildschütz) is hij in niet-Duitse landen nauwelijks bekend; in Nederland geniet alleen Zar und Zimmermann enige bekendheid, omdat het verhaal zich afspeelt in Zaandam. Lortzing's grote kracht lag in het Lied maar ook in de ensembles was Lortzing een grootmeester. Zijn opera`s zijn origineel en kleurrijk georkestreerd, met liedachtige aria`s en stijlelementen van de opera comique toe in het Duitse Singspiel.