(31 mei 1875 - 15 mei 1952)

Montemezzi was in eerste instantie een autodidact. Pas op latere leeftijd besloot hij zichzelf aan de muziek te wijden en studeerde vervolgens aan het Conservatorium van Milaan. Hij debuteerde in 1905 met zijn opera Giovanni Gallurese die een redelijk succes had in Turijn. Zijn grootste successen verworf Montemezzi echter buiten Italië, en dan vooral met zijn opera L'amore di tre re uit 1913, op basis van het toen populaire toneelstuk van Sem Benelli.
In Italië zag men Montemezzi vooral als een veristisch componist, een stelling die echter nogal bezijden de waarheid ligt. De stijl van Montemezzi lag dichter bij de stromingen in Frankrijk en Duitsland dan bij de Italiaanse operatradities. Vooral invloeden van Debussy, Wagner en Strauss zijn hoorbaar in zijn werk.

Montemezzi vertrok in 1919 naar Amerika maar verloor Italië niet uit het oog. In 1949 keerde hij definitief terug naar zijn vaderland.
Naast opera's schreef Montemezzi ook koor- en orkestwerken, zoals bijvoorbeeld de symfonische gedichten Paolo e Virginia en Italia mia! nulla fermerà il tuo canto.