Componist: Élisabeth-Claude Jacquet de la Guerre

Librettist: Joseph-François Duché de Vancy

Première: 17-03-1964 te Parijs

Toelichting

Op tal van 17e-eeuwse schilderijen zien we muziektaferelen waarop vrouwen musiceren. Muziek maken was onder de beter gesitueerden zelfs een teken van beschaving en welstand, mits het beperkt bleef tot de huiselijke kring. Desondanks waren er ook componerende vrouwen die dwars door de muren van huis en haard wisten te breken. De Franse Mercure Galant berichtte in juli 1677: 'Vier jaar geleden is er hier een wonder verschenen. Ze zingt van blad de meest ingewikkelde muziek. Ze componeert stukken en speelt ze in iedere gewenste toonsoort, en ze is nog maar 10 jaar oud.'

Dat wonder was Elisabeth-Claude Jacquet de la Guerre. Elisabeth Jacquet de la Guerre (1665 - 1729) was een Frans klaveciniste, zangeres en componiste. Zij groeide op aan het hof van Lodewijk XIV. Zij kreeg ruimte haar muzikale talent te ontwikkelen door invloedrijke gouvernantes als markiezin de Montespan en de latere koningin Madame de Maintenon. Op haar twaalfde werd zij al omschreven als iemand met uitzonderlijke kwaliteiten. Zij kon op indrukwekkende wijze improviseren aan het klavecimbel, prachtig zingen - waarbij zij zelfs de moeilijkste partijen direct van het blad kon zingen - en zij kon goed componeren. Hierdoor nam koning Lodewijk XVI, de Zonnekoning, haar onder zijn hoede en zij werd een van de belangrijkste Franse componisten naast Jean-Baptiste Lully. Uit dankbaarheid voor de Zonnekoning, droeg zij veel van haar composities aan hem op.

De la Guerre was in haar leven al een beroemdheid en haar salonconcerten en publieke recitals werden in de bladen al lovend beschreven. Ze blonk uit in verschillende genres: opera, ballet, cantates. Op haar dertiende schreef Elisabeth haar eerste opera en op haar achttiende trouwde ze met de organist Marin de la Guerre. Ze verlieten samen het hof, maar zij bleef componeren. Ze experimenteerde al vroeg met typisch Italiaanse vormen als de sonate en de cantate.