Componist: Sergei Prokofjev

Librettist: Sergei Prokofjev

Première: 30-12-1921 te Chicago

Korte inhoud

Proloog
Tijdens de proloog tot de eigenlijke opera twist het publiek over smaak. Liefhebbers van tragedie, komedie, farce en het lyrische drama bevechten elkaar. Uiteindelijk winnen de ‘Zonderlingen’, en kondigen de opvoering van ‘De liefde voor de drie sinaasappelen’ aan.

1e akte
Een heraut kondigt aan dat de zoon van Klaverkoning lijdt aan ongeneeslijke depressies. Slechts één middel kan de prins genezen: een spontane lachbui. Truffaldino krijgt opdracht om de prins aan het lachen te krijgen, echter zonder resultaat.

2e akte
Als Fata Morgana per ongeluk struikelt, barst de prins in een onbedaarlijke lachbui uit. Fata Morgana (die er alles aan gelegen is de prins zo ziek mogelijk te houden) is ziedend en spreekt een vloek uit: de prins zal verliefd worden op drie sinaasappelen en moet ze zoeken aan het uiteinde van de aarde. De prins en Truffaldino gaan samen op pad.

3e akte
Uit de keuken van de heks stelen Truffaldino en de prins de sinaasappelen. De raad de vruchten uitsluitend in aanwezigheid van water te openen slaan ze in de wind. In de woestijn kan de dorstige Truffaldino zich niet bedwingen. Als de eerste twee sinaasappelen worden geopend sterven de twee prinsessen die eruit komen een snelle dood. De derde prinses, Ninetta, wordt gered door tussenkomst van de toeschouwers.

4e akte
Vele handelingen later (Ninetta is veranderd in een rat, en de prins bijna getrouwd met Sméraldine, bediende van Fata Morgana) loopt het verhaal toch nog goed af. De prins en Ninetta trouwen met elkaar, en zij leven nog lang en gelukkig.

Toelichting

De liefde voor de drie sinaasappels is gebaseerd op een toneelstuk van Goldoni uit 1761 en werd in 1919 door Prokofjev op muziek gezet. Het is één van de zonnigste opera's van de 20e eeuw. Volgens zijn eigen devies van "snelheid, energie en beweging" schreef Prokofjev een opera met een cinematografisch karakter. Behalve de absurde en hoogst vermakelijke farce rond een door melancholie verteerde hypochondrische prins die op een goed moment de liefde voor drie sinaasappels heeft opgevat, is De liefde voor de drie sinaasappelen ook een speelse reflectie op de maatschappelijke relevantie van theater met verschillende soorten toeschouwers, zoals 'Les Ridicules', 'Les Tragiques' en 'Les Têtes Vides' die elk hun eigen commentaar op de handeling geven.
In deze opera is Prokofjev op zijn best: sardonisch, scherp, ironisch maar ook heel verbeeldingsvol, lichtvoetig en met een prachtige orkestratie.