Componist: Arnold Schönberg
Librettist:
Marie Pappenheim
Première: 06-06-1924 te Praag
Een vrouw loopt midden in de nacht door een door de maan verlicht bos. Zij is angstig en hallucineert, de beelden bewegen met haar mee. Zo lijkt het alsof zij op een open plek in het bos overvallen wordt door een zwart schepsel met honderd handen dat moeiteloos verandert in een kruipend wezen met gele ogen. Op haar vlucht struikelt de vrouw over iets waarvan zij denkt dat het een lijk is, maar in feite een boomstronk is. Droom, hallucinatie en werkelijkheid verglijden voortdurend in elkaar over.
Dan komt de vrouw bij een huis aan dat er leeg uitziet. Als zij op een bankje voor het huis wil gaan zitten, struikelt ze weer over een lijk. Maar nu is het een echt lijk, het verdwijnt niet door haar aanraking. Het is haar geliefde en de vrouw spreekt het toe, maar het lijk wordt niet meer wakker. Langzaam komt de vrouw terug in de realiteit en beseft wat de verstrekkende gevolgen van de dood van haar geliefde zullen zijn: totale eenzaamheid.
Het libretto voor dit 'monodrama' is geschreven door Marie Pappenheim, zij studeerde medicijnen en baseerde zich voor het libretto op medische notities die gemaakt waren over Bertha Pappenheim (de familieband is onduidelijk). De manier waarop Schönberg het libretto echter inkortte, beviel Marie Poppenheim niet omdat de rol van de vrouw in leven van haar geliefde nu minder duidelijk naar voren komt.
Deze korte opera (ca een half uur) is zeer intens geschreven, vol tempowisselingen en in een idioom waarin de romantische harmonische rustpunten uitbleven. De muziek sluit daardoor perfect aan bij de psychische staat waarin de hoofdpersoon verkeert.