Componist: Hector Berlioz

Première: 06-12-1846 te Parijs

Toelichting

In 1828 las Berlioz een vertaling van deel I van Goethe’s Faust en werd daardoor meteen geïnspireerd. Hij schreef vlot zijn 8 Scènes uit Faust als zijn opus 1 die hij ter goedkeuring aan de Duitse dichter opstuurde. Dat had hij beter niet kunnen doen: Goethe toonde het werk aan een bevriende componist die Berlioz’ overdadige muziek verschrikkelijk vond met als resultaat dat Berlioz het werk terugnam. Pas vele jaren later nam hij het werk opnieuw ter hand en herschreef het tot zijn vierdelige ‘Légende dramatique’ La damnation de Faust, op. 24. Berlioz gebruikte hiervoor deels zijn eigen tekst, deels materiaal van anderen. Het resultaat is een nogal hybride werk, half oratorium, half opera, waarin de componist gegevens die niets meer met Goethe te maken hebben zoals de ‘Hongaarse mars’ verwerkte ter wille van meer effect en om zijn orkestratietalenten te kunnen tonen. Maar in ander opzicht hield Berlioz zich beter aan het bronnenmateriaal dan bijvoorbeeld Gounod. Waar de laatste zich uitsluitend concentreert op de taferelen rond Faust en Gretchen, betrekt Berlioz ook bovennatuurlijke en filosofische aspecten in zijn werk. De première vond in 1846 in de Parijse Opéra comique plaats.