Componist: Hermann Severin Løvenskiold
Première: 14-03-1832 te Parijs
Op 14 maart 1832 ging La sylphide in première. Het was een buitengewoon succes en de invloed ervan op de balletkunst was immens. De productie ervan betekende de start van een volledig nieuw choreografisch tijdperk: dat van het romantisch ballet:
Het verhaal van een romantisch ballet gaat steeds over een droevige liefdesgeschiedenis - met fatale afloop - en altijd is de vrouw een buitenaards wezen dat de aarde bezoekt en verliefd wordt op een man van vlees en bloed. Deze situatie vinden we terug in La sylphide waarin de Schotse boerenzoon James die zijn verloofde verlaat om achter een luchtgeest (sylphide) aan te jagen. Andere bekend balletten met dit thema is bijvoorbeeld Giselle waarin de geest van een bedrogen meisje de hoofdrol heeft. Tot eind 19de eeuw vinden we deze verhalen terug. Want ook Odette in het Zwanenmeer is een betoverde prinses in de vorm van een zwaan?
Om deze inhoudsverandering te kunnen doorvoeren, moest ook de manier van dansen en de aankleding gewijzigd worden. Een nimf of een elf is nauwelijks zichtbaar en zweeft door de lucht. Haar kleding is wit en doorschijnend als de nevel zelf. Eugène Lami, de kostuumontwerper van La sylphide creëerde een volledig nieuw danseressenkostuum: de tutu. Deze bestaat uit een nauw aansluitende corsage met daaraan een lange rok, bestaande uit vele lagen tule. Aan de rug zijn de onmisbare vleugeltjes bevestigd.
De danseressen wilden zowel geestelijk als lichamelijk van de aarde loskomen om het zwevende effect van een elf uit te drukken. Hiervoor werden allerlei machinerieën gebruikt, waarmee de danseressen aan kabels werden opgetrokken.Maar de danseressen zelf gingen ook steeds hoger op de tenen dansen, tot ze tenslotte helemaal op de punten stonden. Dat was het moment dat de zachte balletschoentjes niet meer voldeden en er een hulpmiddel gezocht werd om de danseressen te helpen bij het op de punten dansen: de pointes of chaussons met het harde "bloc' voorin waren geboren.