Componist: Francis Poulenc
Première: 26-01-1957 te Milaan
Het verhaal van Les Dialogues des Carmélites vertelt over een Karmelietenklooster waarvan de kloosterlingen tijdens de Franse revolutie eerst worden gearresteerd en vervolgens terechtgesteld.
Dialogues des Carmélites, gecomponeerd in 1957, is de omvangrijkste opera van Francis Poulenc (1899-1963). Poulenc schreef een aangrijpende partituur. Als geen ander lukte het hem om subtiele, melancholische melodieën te schrijven die erg dicht bij de logica van de spreektaal aanleunen. Naast die zin voor lyriek zijn het vooral de typisch Poulenciaanse harmonieën die opvallen: aan de oppervlakte lijkt er een tonale grond te zitten, maar toegevoegde dissonanten of verrassende wendingen zetten de luisteraar steeds maar weer op het verkeerde been. Poulenc kleurde die harmonieën in door een uitzonderlijk orkestratietalent. De dreigende kopers in de slotscène, de passionele strijkerslyriek in het duo tussen Blanche en haar broer, het zijn maar enkele voorbeelden van Poulencs fijnzinnige dramatische feeling.
Centraal in de opera staat Blanche, een meisje dat uit angst voor de wereld bij de karmelietessen intreedt. In het klooster ervaart ze dat een religieuze roeping niet zomaar een transactie is met God, namelijk zekerheid en houvast in ruil voor gebeden en gehoorzaamheid. Blanche leert haar eigen angsten te aanvaarden, maar verlaat de religieuze orde wanneer blijkt dat het geweld van de Franse Revolutie geen halt houdt voor de kloostermuren. Moedig en loyaal volgt ze uiteindelijk toch de zusters op het schavot. Het verhaal gaat terug op waar gebeurde feiten, overgeleverd door de enige overlevende non van een kloostergemeenschap uit Compiègne.