Componist: Henry Purcell

Première: 05-02-1692 te Londen

Toelichting

The Fairy Queen uit 1692 is één van de laatste werken die Purcell schreef. Het is een masque of semi-opera van vijf aktes, dat een onbekende librettist losjes baseerde op het beroemde A Midsummer Night's Dream van Shakespeare. Gesproken dialogen worden afgewisseld met zang en dans in dit verhaal over Oberon, Titania en een stel mensenkinderen die in het sprookjesbos ronddwalen. Ze zijn op zoek naar elkaar en het verlangen dat hen drijft zorgt voor grote verwarring. Daarbij zijn zij de gewillige speelbal van plaaggeest Puck, de knecht van Oberon. Hij is het die de wondere bevreemdende sprookjeswereld regisseert waarin de personages zijn verdwaald.
Purcell weet de sfeer van de Midzomernachtdroom raak te treffen: de geheimzinnigheid, de ordeloze humor, de sensualiteit. De muziek is uiterst gevarieerd van de aria "Hush no more" met zijn welsprekende stiltes tot de lawaaierige dialogen van Coridon en Mopsa, twee herders. Fraai ook het echo-effect in "May the God of wit inspire" of de vogelgezang nabootsende sopranino blokfluiten in het voorspel tot de tweede akte. En dan is daar in de vijfde akte "O let me weep", dat veel weg heeft van de klacht uit Dido and Aeneas.