‘Mijn inspiratie is: ten diepste weten dat muziek bij je hoort’
De dag waarop het interview met Jacqueline van Rooij plaats heeft, is loodgrijs. Zo grijs als alleen november kan zijn. Zo’n dag waarop de barometer somberheid aangeeft. Totdat ons gesprek op stoom is en het aanstekelijke enthousiasme en het doorzettingsvermogen van de goedlachse Jacqueline als een zon door mijn wolkendek breekt.
Een ontroerend moment
Ze lacht al bij de eerste vraag die ze had verwacht, want ze bereidt zich altijd terdege voor, ook op een interview. Ze heeft de avond tevoren met haar man nagedacht over wat haar eerste herinneringen aan klassieke muziek waren. Het antwoord is een baaierd aan herinneringen: het pianootje waarop ze als kind ‘boer er ligt een kip in het water’ speelde, de AMV-lessen, de platenkoffer van haar ouders, oma die altijd zong, het lidmaatschap van koren. Een latere maar bijzondere herinnering is die keer dat ze als tiener met haar zus in de zaal zat bij het Overijssels Philharmonisch Orkest toen bekend werd dat Stravinsky overleden was. Iedereen stond op. ‘Dat was een ontroerend moment’, zegt Jacqueline.
Wie het volledige CV van Jacqueline wil lezen, kan terecht op haar website www.musica-scriba.nl of de website van MUSICO Reizen. Voor nu dringt de vraag zich op hoe het kan dat een meisje van zeventien dat huivert bij de dood van één van de belangrijkste componisten van de twintigste eeuw, niet onmiddellijk aan een fulltime carrière in de muziek begon. ‘Tja,’ zegt ze, ‘ik snap zelf ook niet waarom ik zo’n lange omweg nodig had’.
Muziek bleef in haar leven, maar niet als levensonderhoud. Totdat ze op haar 49ste besloot haar hart te volgen. Jacqueline volgde vakopleidingen in de muziek. Ze begon met schoolmuziek met zang- en pianolessen. Vervolgens ging ze naar de Schumann Akademie, waar ze pianomethodiek studeerde. Ze legde met goed gevolg examens af in de muziektheoretische vakken en muziekgeschiedenis. Tegelijkertijd deed ze een master muziekwetenschap. ‘Mijn inspiratie? Ten diepste weten dat muziek bij mij hoort’.
Beren op de weg
Het was een hele stap om op die leeftijd opnieuw te beginnen. ‘Ik zag overal beren op de weg’, zegt ze. Toen zij er aan begon, zat ook haar zoon midden in zijn studietijd. Ze studeerden samen en dat is een waardevolle herinnering. Nu, ruim vijf jaar later, praat ze over die tijd als de gelukkigste uren in haar leven. Toen ze klaar was met die studies, voelde ze een leegte die past bij iemand die kennis opzuigt als een spons. Maar er was geen tweede studie mogelijk. En nu? ‘Ik denk er voorzichtig over na te gaan promoveren, maar dat is een eenzaam traject. Ik weet niet of ik daar nog aan moet beginnen’. Ik kijk haar ongelovig aan en dan vertelt ze lachend dat ze al een ‘format voor dat traject heeft op gevraagd’.
Jacqueline raakt vol vuur als ze praat over het geluk dat haar is overkomen toen ze besloot zich volledig aan de muziek te wijden. Ze onderstreept dat nog eens als ik vraag of er een inspiratiebron was. Het antwoord komt uit haar tenen, ze vindt het een moeilijke vraag omdat die bron zich niet gemakkelijk laat omschrijven.
Jacqueline raakt vol vuur als ze praat over het geluk dat haar is overkomen toen ze besloot zich volledig aan de muziek te wijden. Ze onderstreept dat nog eens als ik vraag of er een inspiratiebron was. Het antwoord komt uit haar tenen, ze vindt het een moeilijke vraag omdat die bron zich niet gemakkelijk laat omschrijven.
Het begeleiden van reizen voor MUSICO Reizen is een van haar vele werkzaamheden. Ze bereidt zich uitgebreid voor. Haar voorbereiding ging zo ver dat ze nog voordat ze bij MUSICO Reizen ging werken, al steden bezocht die in de reisbrochure stonden: Wenen, Graz, Leipzig, Dresden, Praag en twee rondreizen door Italië. Alsof ik het na ruim een uur praten nog niet had gemerkt, voegt ze er aan toe: ‘Ik vind het heel belangrijk tijdens reis een goede sfeer te scheppen. Het belangrijkste is dat iedereen een fijne reis heeft’.
Ondanks de schoonheid die de muziek, de kunst en de steden haar en de gasten bieden tijdens een reis, blijft het toch hard werken voor reisleiders. ‘Ik zat ooit buiten op de trappen bij een voorstelling en het was een prachtige avond met volle maan. Ik maakte een foto en stuurde die naar mijn man en mijn zoon. Kreeg ik een bericht terug: wat heb je toch fantastisch werk. En toen realiseerde ik me opeens: ja, het is ook gewoon werk, maar wel met heel veel leuke momenten’.
Het interview met Jacqueline van Rooij werd opgetekend door Jan de Vries (november 2017).
Meer over Jacqueline van Rooij leest u hier.