Als ik op mijn I-Phone mijn mailbox open en er zit een mailtje van MUSICO in met als beginwoorden: “Kun jij voor ons met een groep naar …”, dan springt mijn hart op. Ik ben niet het type dat dwangmatig altijd en overal mijn e-mail moet lezen, maar bij dit soort mailtjes valt het me moeilijk geduldig te wachten tot ik de stadsbus verlaten heb, terug ben uit de supermarkt, of van de fiets gesprongen ben en in rust even het mailtje kan lezen. Laat ik voorop stellen dat ik altijd tevreden ben met de bestemming die MUSICO voor me uitzoekt. Met sommige bestemmingen ben je echter nóg blijer dan met andere. Dus toen het bewuste mailtje kwam: “Kun je voor ons met een groep naar … Londen?” sprong mijn hart dubbel op. “Ja, natuurlijk …” dacht ik, “welke datum dan ook, voor Londen maak ik me vrij!”
Eenmaal achter de computer snor ik de muziek voor de reis op: wow! Ook daar word ik blij van. Een concert met Janine Jansen, die ik zeer bewonder om haar onvoorwaardelijke passie, een concert met het London Symphonic Orchestra met muziek van Berlioz, onder leiding van Sir Simon Rattle (die wij vroeger bij Radio 4 – mijn vroegere werkgever – plagerig ‘Simon Ratel’ noemden, omdat-ie zo levendig kon vertellen over klassieke muziek) en voor mijn (en vooral uw!) romantische ziel een prachtig ballet: muziek van Prokofjev, een choreografie van MacMillan en het verhaal van – kan het Engelser – William Shakespeare. Ik garandeer niet dat ik het droog hou daar in Royal Opera House Covent Garden…
Een paar jaar geleden constateerde echtgenoot dat hij zo’n beetje alle hoeken van Groot-Brittannië had gezien, maar nog nooit in Londen geweest was. Toen ik voorstelde die schade dan maar eens in te halen, werd er wat lui gesnoven, mwah, als het moest en ik wilde dat zo graag, dan ging hij wel mee… Ik grinnikte, want ik wist hoe het af zou lopen. We boekten een appartementje en een vlucht en we vertrokken.
Ik nam hem mee de stad in; ik was er toen we elkaar nét kenden al eens geweest, zonder hem. In mei mag ik ú meenemen de stad in. Als New York de stad is ‘that never sleeps’, dan is Londen de stad ‘that has it all’: een wijdvertakt metro-stelsel dat je snel overal brengt, fijne hotels, uitstekende restaurants. Je kunt er heerlijk winkelen (stiekem hoop ik dat er een uurtje overblijft voor een snelle winkelgang door Camden of door Old Spitalfields Market), de grote, werkelijk prachtige musea zijn gratis. Nergens ter wereld deugen de taxi-chauffeurs, behalve… in Londen! En die Engelsen, prettig gestoord… hun praktijk wint het altijd zo glansrijk van hun theorie. Wist u trouwens dat ze meer dan honderd manieren hebben om ‘it’s raining’ te duiden? ‘It’s raining cats and dogs’ is de meest gewone van die uitdrukkingen. Die regen heb ik trouwens afbesteld voor begin mei…
En die Brexit? Ach, zoals ik al zei…. De praktijk wint het van de theorie: iets langer wachten bij de douane, dat moest toch al.
Weet u wat? Ga mee! Er is nog plek!
En met echtgenoot? Het is goed gekomen: hij is er met geen stok meer vandaan te slaan: koopt er t-shirts, boekt waanzinnige theatervoorstellingen en tentoonstellingen, zoekt de meest geweldige restaurants uit en gaat met mij dit jaar voor de vijfde keer in korte tijd naar ‘the city that has it all’. Of nee, ik geloof in dit geval dat ík met hém meega…
Marlies Geurts
Lees hier meer over de reis naar Londen die Marlies in mei voor MUSICO maaktLees hier meer over Marlies Geurts