We zijn in de ‘sprookjesstad’ Česky Krumlov in Tsjechië waar we het barokfestival bijwonen dat inmiddels de 12e editie op historische locaties van deze UNESCO World Heritage bestemming viert. Na een zonnig onthaal met stadswandeling door Česky (dit woord staat uiteraard voor ‘Tjechisch’, om weer duidelijk te maken dat de Duitse heerschappij sinds de Tweede Wereldoorlog verleden tijd is) Krumlov (van Duits Krumm=krom, refererend aan de meanders van de Moldau), hebben we ons eerste concert gehad in een prachtig zaaltje (mooie stempeldecoraties op het plafond!) van het Klarissenklooster. Op het programma stonden seculiere liederen uit de zeventiende eeuw, voorzien van moralistische teksten door de monnik Francisco Ratis. De Tsjechische mezzosopraan droeg de liederen en een deel van de coupletten prachtig voor. Ze werd begeleid door een uitstekende collega op théorbe en barokgitaar.
Twee concerten
Op de tweede dag staan er twee concerten en barokvuurwerk op het programma. Net hebben we het Poolse Fibonacci Kwartet gehoord op historische instrumenten. Alles behalve ‘Sippie op de kast’, o.a. een fantastische en loepzuiver geïntoneerde uitvoering van Mozarts Dissonantenquartett. Maar los van de muzikale traktaties die er zijn, is het voor de MUSICO’s genieten van dit prachtige stadje en de bijzondere sfeer: kijk maar, blijkbaar dé dag om te trouwen in Česky!
Van de ene verbazing in de andere
De groep valt in Česky Krumlov van de ene verbazing in de andere. Aan de ene kant het indrukwekkende renaissance/barokke kasteel, inmiddels staatsbezit na de onteigening van hun laatste adellijke bezitters, de Schwarzenbergs. En dan hebben we de ruimtes van na de barok niet eens kunnen zien! ’s Avonds een heerlijk intiem concert op chalumeaus en bassethoorns (het lievelingsinstrument van Mozart volgens de musici). We verbaasden ons over het bescheiden aantal bezoekers. Iemand wou al ideeën aandragen aan dit bijzondere festival voor een goed publiciteitsplan. Maar ja, dan zou het per ommegaande ook minder relaxed aan toe gaan, ook jammer!
Juweeltje van een concert
En dan nog een juweeltje van een concert met religieuze muziek van Tsjechische Piaristen (een religieuze orde afkomstig uit Rome met als doel het onderwijzen van kansarme kinderen) in de prachtige Kloosterkerk. De muziek was een vondst en werd met hart, ziel en kunnen voorgedragen. We kregen onder andere een moderne première van Václav Kalous (de bekendste Piaristische componist), de Mis in C, te horen. Verbazingwekkend levendige en kwalitatief hoogstaande muziek die in onze tijd nog uit de stof van archieven naar boven komt drijven! En dan moet het hoogtepunt van dit festival nog komen: een andere moderne première van een barokwerk, Hasses opera Demofoonte in het unieke historische theater van het kasteel.
En dan kreeg de groep nog een letterlijke klap op de vuurpijl: het barokke vuurwerk in de tuinen van het kasteel, begeleid door Händels Music for the Royal Fireworks!’
Een moderne barokpremière
Graag wil ik de geduldige lezer op de hoogte brengen van twee laatste hoogtepunten van de MUSICO-reis naar het barokfestival in Česky Krumlov. Gisteravond beleefden we Demofoonte van Johann Adolf Hasse in het unieke historische theater in een ‘moderne’ première maar in de oorspronkelijke kostuums met pruiken, gestiek en kaarsen. Prachtig was het, sfeervol, kleurrijk en laaang! We zaten op bankjes zonder rugleuningen of op smalle houten planken tegen de muur.
Het was geen traktatie voor je rug, maar wel eentje voor je ogen en zeker eentje voor je oren: er werd geweldig gemusiceerd! Bravo voor het orkest en de vijf vrouwenstemmen! De twee mannenstemmen echter waren ongelukkiger gecast. De fijne tenorstem van koning Demofoonte, gelukkig niet de primo uomo van deze opera, kwam niet goed boven het orkest uit. Na een zit van ruim vier uur (geen da capo bleef achterwege!) was iedereen toe aan een herstellende massage maar gelukkig over deze unieke belevenis op deze schilderachtige locatie.
Een laatste ‘hoogtepunt’
Een tweede hoogtepunt beleefde de groep vanochtend in České Budějovice op weg naar het vliegveld van Praag. De gids bleek over een enorme hoeveelheid kennis te beschikken, die er niet toe deed! Bewonderens-waardig was het feit dat het haar monotone stem lukte om al die onnozele kennis in onze hoofden te printen. Zo wisten we bij de afscheidslunch nog precies weer te geven hoeveel minuten de zoon van de laatste bewoner van het zwarte torentje erover deed om de 143 treden van de toren, die we niet mochten bezoeken (!), te bedwingen: 1’14”! En zo zou ik u nog 45 feitjes kunnen noemen die er allemaal niet toe doen, maar die het bezoek aan České Budějovice voor deze groep onvergetelijk hebben gemaakt!
