MusiConcert Den Haag

Blauwbaards Burcht is een psychologische thriller over de vraag hoeveel waarheid de liefde kan verdragen. De opera vertelt het verhaal van Judith die trouwt met de mysterieuze Blauwbaard. In haar verlangen om hem te leren kennen, kan ze haar nieuwsgierigheid niet bedwingen. Blauwbaard brengt zijn prille liefde mee naar zijn duistere burcht. Hier ontdekt Judith zeven afgesloten deuren. Ondanks waarschuwingen om niet verder gaan, dringt ze aan om alle deuren te openen en Blauwbaards verborgen kamers te onthullen. Achter elke deur ontdekt ze gruwelijke geheimen van Blauwbaard en zijn verleden. Kan Judiths licht de duisternis in Blauwbaards burcht verdrijven?

Het duistere en intrigerende verhaal van Blauwbaard en Judith wordt versterkt door de muziek van Bartók; één van de invloedrijkste componisten van de 20e eeuw. In Blauwbaards Burcht combineert hij op magistrale wijze elementen uit de volksmuziek met een betoverend rijke harmonische taal. Hij gebruikt het orkest als een krachtig instrument om de emotionele diepgang van het verhaal te onderstrepen.

Zondag 10 november 2024
12.00 uur Ontvangst
12.15 uur Eenvoudige lunch in Brasserie Amare
13.15 uur Inleiding op de voorstelling
14.15 uur Aanvang voorstelling
Na afloop van de voorstelling drankje

Opera Zuid gesprek met regisseur Kenza Kouchoukali

Regisseur Kenza Koutchoukali regisseerde Blauwbaard al eerder bij het Nationaal Jeugdorkest (NJO) en dompelt zich nu opnieuw onder in dit psychologische drama.

Waar gaat Blauwbaards Burcht over volgens jou?

‘Dit verhaal gaat over een liefdesrelatie tussen twee mensen. Over elkaar leren kennen, alles van elkaar willen weten en hoe dat ertoe kan leiden dat je delen van je innerlijk moet laten zien die je het liefst geheim had gehouden voor de ander, misschien zelfs voor jezelf. Boven alles is Blauwbaards Burcht een diepmenselijk en tijdloos verhaal over jezelf leren kennen en de cruciale vraag in hoeverre je jezelf kunt openstellen voor de ander.’

Bartók schreef Blauwbaards Burcht in een tijd waarin symboliek, onderbewustzijn en het begrip van psychologie in opkomst kwamen. In hoeverre zie je dat terug in deze opera?

‘Het zit in de manier waarop Bartók deze muziek geschreven heeft. De personages worden tot het uiterste gedreven, maar ze krijgen ook precies op het goede moment even pauze, letterlijk een paar maten rust. In één uur vertelt Bartók zowel orkestraal als in de zang een ongelooflijk rijk psychologisch drama. Het is geen moment te gehaast of te langzaam, nooit te veel, nooit onverdiend emotioneel. Het komt, althans dat denk ik, recht uit Bartóks gevoelswereld. Ik zou bijna willen zeggen dat dit is hoe je een psychologisch drama zélf ervaart.’

Hoe wordt dat zichtbaar op het toneel?

‘Ik maak heel dankbaar gebruik van het licht; dat speelt voor mij een nog grotere symbolische rol dan de inhoud van de zeven kamers. Dankzij de vormgeving van het licht gaat het niet meer zozeer over Judith die een fysieke deur opent naar een kamer, maar over hoe zij Blauwbaards ziel opent. Het licht in combinatie met de magistrale muziek zorgt voor een grootsheid waarbij we juist die kleine, supermenselijke thematiek kunnen laten zien. Voor mij zou de burcht net zo goed een huiskamer kunnen zijn; we zien daarom een herkenbaar huiselijk tafereel waar – tegelijkertijd – de meest existentiële crises plaatsvinden.’

Je zoekt dus graag naar menselijkheid en herkenning in je regie?

‘Ja, op die manier hoop ik empathie op te roepen. Ik denk namelijk dat het daaraan ontbreekt in deze maatschappij; het begrijpen van andermans verhalen. Dat lukt volgens mij alleen als je laat zien hoe menselijk het is wat er gebeurt. Zelf behoor ik tot de ‘Netflix-generatie’; ik zie bijna iedere dag naturalistisch spel. Daar ga ik in mijn eigen werk ook voor. Door samen met de spelers uit te zoeken hoe een personage ís en hoe zich dat fysiek uit, kunnen we tot in detail realistische, geloofwaardige karakters creëren. Dat zit ook echt in het stuk; je voelt dat er ruimte is voor de personages om mensen te zijn.’

Blauwbaards Burcht is geïnspireerd op een (gruwelijk) sprookje en sprookjes hebben een heldere moraal. Is dat iets waar je je mee bezighoudt in deze opera?

‘Het moralistische van sprookjes heeft onder andere als functie dat je leert wat het verschil is tussen goed en kwaad. Ik focus juist graag op het grijze gebied ertussen. Mensen zijn complex en bevinden zich in principe altijd in dat grijze gebied. We hebben allemaal licht én donker in ons. Zo is Blauwbaard terughoudend om het licht binnen te laten, want dat zorgt ervoor dat Judith hem in zijn volledigheid ziet; wie hij ís. Dat is denk ik herkenbaar voor ons allemaal. Het is soms moeilijker om jezelf in al je volledigheid – in het licht – te laten zien dan je terug te trekken in het donker.’