(01 april 1873 - 28 maart 1943)

De Russische componist Sergej Rachmaninov werd geboren in 1873, als zoon van een rijke aristocratische familie. Door onvoorzichtigheid van Rachmaninovs vader verloor de familie zijn bezittingen en uiteindelijk moest de familie zijn toevlucht nemen tot een appartementje in St. Petersburg. Hier kwam Sergej Rachmaninov als jongetje van negen jaar op het conservatorium terecht. Later verhuisde hij naar Moskou waar hij onder strikte supervisie van Nikolai Zverev kwam: Zverev was niet alleen zijn leraar maar gaf hem ook kost en inwoning. In Moskou vergaarde Rachmaninov zijn eerste successen als componist en als pianist.

De eerste composities schreef Rachmaninov rond zijn tiende. Zijn grote voorbeeld was toen Pjotr Tsjaikovski. Hij maakte onder meer op twaalfjarige leeftijd een pianotranscriptie van diens Manfred. Hoewel hij voor het grootste deel van zijn leven in de 20e eeuw leefde, liet hij zich in zijn muziek inspireren door de grote voorbeelden van de 19e-eeuwse romantiek: Tschaikovsky en Rimski-Korsakov voor wat betreft zijn symfonische muziek. En door Liszt en Chopin in zijn pianomuziek.

De Russische Revolutie van 1917 stelde veel componisten en musici voor de keus te blijven of (in ieder geval tijdelijk) Rusland te verlaten. Rachmaninov koos voor het laatste. Hij vestigde zich in Amerika maar maakte veel tournees naar Europa.

Rachmaninov maakte het meeste naam als pianist. Deels uit nood omdat hij met zijn recitals zichzelf en zijn familie in het levensonderhoud kon voorzien. Het componeren kwam op het tweede plan te staan. Voor de Revolutie schreef Rachmaninov veel pianomuziek. Daarnaast schreef Rachmaninov zijn leven lang veel transcripties. Ze vormden een belangrijk (want attractief) onderdeel van zijn recitals. Naast pianomuziek schreef Rachmaninov voor een breed spectrum aan genres: symfonieën en ander orkestrepertoire, vier pianoconcerten, opera's, koorwerken, liederen, kamermuziek. Aan het eind van zijn leven werd de jazz een inspiratiebron.