Componist: Georg Friedrich Händel
Librettist:
Thomas Morell
Première: 26-02-1752 te Londen
Jephta is gebaseerd op het gelijknamige oudtestamentische verhaal. Na te zijn verbannen door zijn halfbroers uit zijn thuisland Gilead groeit Jephta op in ballingschap tot een gevreesd legerleider,
terwijl Gilead wordt onderdrukt door de Ammonieten. Na achttien jaar slavernij smeken de oudsten van Gilead Jephta hen te komen verlossen van de tirannen. Als generaal zweert Jephta aan zijn god Jehova dat hij, bij zegevieren, het eerste schepsel aan Hem zou offeren dat hij op zijn terugweg zou ontmoeten. Tragisch genoeg ontmoet hij als eerste zijn eigen dochter Iphis. De wanhoop van Jephta, moeder Storgè en minnaar Hamor wordt slechts geëvenaard door de moed van Iphis, die zich opwerpt als een echte heldin. Dit tragische conflict rond het offeren van zijn eigen dochter loopt bij Handel toch goed af, in schrille tegenstelling tot het Bijbelse einde van het verhaal.
Jephta was het laatste oratorium en tevens laatste grote werk dat Händel schreef. Vele toehoorders vonden het oratorium bij première in 1752 het beste dat ze al van de componist gehoord hadden. Het was zeker het meest poëtische oratorium van zijn hand. De spanning wordt niet gecreëerd door scenische of inhoudelijke actie, maar door de innerlijke aspecten van Jephta’s onoplosbare eenzaamheid.
Händels oratoria dienen niet als religieuze composities te worden begrepen. Het zijn onmiskenbaar theatrale werken, zij het dat geënsceneerde opvoeringen van Bijbelse onderwerpen in die tijd in Engeland verboden waren.