Componist: Giacomo Puccini

Librettist: Giuseppe Giacosa
Luigi Illica

Première: 17-02-1904 te Milaan

Korte inhoud

De Japanse huwelijksmakelaar Goro heeft een deal gesloten voor de Amerikaanse marineofficier Benjamin Pinkerton. Trots vertelt Pinkerton aan de consul, Sharpless, dat hij huis en bruid gehuurd heeft voor een periode van 999 jaar- met een opzegtermijn van een maand. Hij verheugt er zich enorm op, en Butterfly lijkt hem de ideale vrouw, tot de tijd rijp is een Amerikaanse te trouwen.

Drie jaar zijn inmiddels verstreken, sinds Pinkerton vlak na de bruiloft Nagasaki heeft verlaten. Toch blijft Butterfly vol vertrouwen op zijn terugkomst wachten. Dan komt Sharpless eindelijk het nieuws brengen dat Pinkerton terugkomt, maar: met de Amerikaanse vrouw waarmee hij inmiddels getrouwd is. Als Sharpless voorzichtig informeert wat zij zal doen als haar man niet bij haar terugkeert, verlaat Butterfly geschokt de kamer. Zij komt terug met haar zoontje: Pinkerton kan toch onmogelijk zijn eigen kind in de steek laten? Ontroerend belooft Sharpless Pinkerton over het kind te vertellen.

Als uiteindelijk een kanonschot de komst van Pinkertons schip aankondigt, wacht Butterfly de hele nacht op hem. Wanneer Pinkerton arriveert en het bewijs van liefde ziet in Butterfly's geduldige wachten, ontvlucht hij vol wroeging het huis. Butterfly ontwaakt en ziet in de tuin Kate staan, Pinkertons vrouw. Ze begrijpt dat Pinkerton is gekomen en ze is bereid haar kind aan hem en Kate af te staan, op voorwaarde dat hij zijn zoon zelf komt ophalen. Ze neemt afscheid van haar kind, pakt de dolk van haar vader en steekt zichzelf dood.

Toelichting

Door een auto-ongeluk in februari 1903 was Puccini lang niet in staat te werken. Hij maakte de voltooiing van Madama Butterfly echter bekend op 28 december van dat jaar. De eerste voorstelling in de Scala in Milaan twee maanden later (17 februari 1904) behoort tot de grote schandaalpremières uit de operageschiedenis. Puccini trok het werk terug, verdeelde in drie aktes in plaats van twee, voegde de tenor-aria 'Addio fiorito asil' toe, en kortte delen van het werk in. Voorstellingen in Brescia (mei 1904), Parijs (1906) en Berlijn (1907) toonden het toenemende succes van het werk, dat behoort tot de lange traditie van opera's gebaseerd op exotische, oriëntaalse thema's.