Componist: Claude Debussy

Librettist: Maurice Maeterlinck

Première: 30-04-1902 te Parijs

Korte inhoud

Golaud heeft Mélisande op zijn jacht gevonden en mee naar zijn kasteel genomen. Daar voelt Mélisande zich veel meer aangetrokken tot Golauds broer Pelléas dan tot Golaud zelf. Dit komt de verhouding tussen de broers niet ten goede. Daarom wil Mélisande zich terugtrekken.
Als Golaud van zijn zoontje uit zijn eerste huwelijk hoort dat Pelléas en Mélisande elkaar gekust hebben, raakt hij helemaal zijn zinnen kwijt. Eerst bespiedt hij het tweetal dat in het park afscheidt van elkaar neemt en vervolgens doodt hij zijn eigen broer.
Kort daarna sterft Mélisande bij de bevalling van haar eerste kind. Zij bekent op haar sterfbed aan Golaud dat zij Pelléas lief had maar weet hem toch van haar onschuld te overtuigen.

Toelichting

Pelléas et Mélisande is een bijzondere opera, en staat geheel op zichzelf. Debussy baseerde zich op het gelijknamige toneelstuk van Maeterlinck dat hij verkortte tot de hoofdlijnen. Debussy was vooral geïnteresseerd in de dialogen en de veelzeggende stiltes ertussen. Aria, koren of ensembles komen in deze opera dan ook niet voor. Wel melodische frases die langer worden naarmate de emoties toenemen.
Bij de première in 1918 bleek een groot deel van het publiek de raadselachtige muziek van Debussy niet te kunnen waarderen. De componist ondervond veel tegenwerking. Steun vond Debussy echter bij zijn vrienden die zich in die tijd Pelléastres noemden.
Toch was deze opera geen uit de lucht gegrepen project. Debussy was al lang op zoek naar een libretto dat zijn ideeën over opera beantwoordde. Zo vertelde hij ooit zijn leraar Guiraud op zoek te zijn naar een librettist die “door dingen half ongezegd te laten mij mijn droom op de zijne te laten enten; die zich karakters kunnen verbeelden van wie het verhaal en de achtergrond niet rigide aan tijd en plaats zijn gebonden…. Die me vrij laat om hier en daar de betere kunstenaar te zijn – om te bekronen wat hij heeft geschapen… die me veranderende scènes in wisselende zettingen en stemmingen zal geven waarin die figuren niet rondrazen maar zich onderwerpen aan het leven en het lot.”
Het is alsof Debussy het hier al over het toneelstuk van Maeterlinck heeft.