Zaterdag 6 januari – eerste looptraining van 2018

.
Vandaag zou mijn vader 83 zijn geworden. Hij kwam ter wereld op dezelfde dag als Elvis Presley. Als je door je wimpers keek, zou je in mijn vader nog wel een beetje een Elvis Presley kunnen zien. Haar had hij genoeg, zijn heupen waren echter heel wat Hollandser en dus minder soepel. “Ik ben een boom van een vent, alleen te kort afgezaagd” was één van de lijfspreuken van mijn vader. Met zijn 1,68 meter bepaald geen man van grote statuur, maar hij koppelde een zekere rouwdouwerigheid aan een heel lieve en charmante inborst. Een bijzondere combinatie.

Net als Elvis was ook mijn vader Henk geen lang leven beschoren, hij stierf op 63-jarige leeftijd aan alvleesklierkanker. Voordat we goed en wel adem konden halen, piepte hij er binnen twee weken na de diagnose tussenuit. Die twee weken zijn voor mij van groot belang geweest. Hierin liet mijn vader zich van zijn beste kant zien. Hij omarmde zijn lot, en straalde louter nog liefde en humor uit totdat hij zijn laatste adem uitblies. Hij vergewiste zich ervan dat hij nog iedereen had gezien die belangrijk was in zijn leven (zijn broer moest speciaal terugkomen van een vakantie) en nadat hij had genoten van een laatste heimelijke kroket viel hij in een rustige slaap om er nooit meer uit wakker te worden. Hij liet een droevige familie achter, maar we wisten ook dat hij alles uit het leven had gehaald dat voor hem belangrijk was. Zijn kinderen stonden op nummer 1 en omdat hijzelf nooit de kans had gehad om te studeren heeft hij ons altijd geleerd het uiterste uit onszelf te halen. Ik neem aan dat die karaktertrek ook aan de basis van mijn wandeling ligt.

Vandaag liep ik over het strand van Walcheren waar veel herinneringen aan hem liggen. Hij en ik gingen krabbetjes vangen (en die slurpte hij dan leeg nadat hij ze gekookt had, jakkes, wat vies dacht ik toen, maar nu zie ik hem een Sergio Hermans), of alikruiken (en daar deed hij hetzelfde mee). We liepen van Dishoek naar Zoutelande, of van Dishoek naar Vlissingen, veel meer deden we niet. Zeeland vond mijn vader fantastisch. Hij had een hekel aan autorijden en aangezien we in Breda woonden, waren we met een uurtje op vakantie en voelden we ons in het buitenland. Goh, dat heb ik nou nog steeds precies zo!

Lieve papa, gefeliciteerd met je verjaardag. Ik neem vanavond een glaasje op je!

Hieronder zie je de route die ik vandaag heb gelopen: