Napels

Zondag 22 maart vliegen we ’s ochtends rechtstreeks naar Napels. In 1787 schreef Goethe in reisboek 'Over de ligging van de stad en haar zo vaak beschreven en geprezen wonderen zal ik geen woord zeggen. 'Vedi Napoli e poi muori' zeggen ze hier …' Sindsdien duikt deze uitdrukking voortdurend op, maar wat de uitdrukking precies betekende volgens de Napolitanen, is niet met zekerheid te zeggen. Het zou kunnen slaan op de tocht die de ter dood veroordeelden maakten vanaf hun gevangenis naar het plein waar de beul klaar stond. Hoe het ook zei, voor Goethe was het een perfecte uitdrukking om aan te geven hoe mooi hij de stad had gevonden.
In het Teatro di San Carlo dirigeert Fabio Luisi vanavond het Orchestra del Teatro di San Carlo, met op het programma de Haffner-symfonie van Mozart en Mahlers meest intieme en optimistische orkestwerk, de Vierde Symfonie met sopraan Marina Monzó als solist.

Maandag 23 maart maken we nader kennis met Napels. De stad werd rond het begin van onze jaartelling gesticht door de Grieken die het de naam Neapoli (‘Nieuwe Stad’) gaven. Tegenwoordig is Napels een drukke, levendige stad, met brede boulevards. Achter de Piazza del Plebiscito liggen de nauwe straatjes en steegjes waar eeuwig wasgoed aan de lijn lijkt te hangen en waar het nooit stil is. De stad strekt zich uit langs de kust en vanaf het water zie je de vulkaan Vesuvius met aan de voet de ruïnes van Pompeï.

Dinsdag 24 maart brengen we een bezoek aan het Museo Archeologico Nazionale. Al onder het bewind van koning Ferdinand IV in 1777 kreeg het gebouw de functie van koninklijke bibliotheek en museum. Onder meer vondsten uit Pompeï, Herculaneum en Stabiae uit de koninklijke villa in Portici, kregen hier een plaats.
’s Avonds wordt in het Teatro di San Carlo de opera Lucia di Lammermoor van Donizetti opgevoerd, met in de belangrijkste rollen Mattia Olivieri als Enrico, Rosa Feola als Lucia en René Barbera als Edgardo. Deze opera bevat een beroemde waanzinscène, iets wat regelmatig voor komt in de 19-eeuwse Italiaanse opera en gold als een laatste redmiddel (naast de dood) om ondraaglijke situaties met name na teleurstelling in de liefde te ontvluchten.

Woensdag 25 maart brengen we een bezoek aan Pompeï. Wie Napels zegt, zegt ook Pompeï. De stad die op 24 en 25 augustus 79 na Christus bij de uitbarsting van de Vesuvius bedolven raakte onder een zes meter dikke laag as. Een drama voor de bewoners, maar een zegen voor de archeologie: de bedolven stad is in feite een tijdcapsule met een schat aan informatie. Pompeï werd pas in de 17e eeuw herontdekt; de opgravingen laten zien hoe men in de oudheid leefde. Indrukwekkend zijn de gipsafgietsels van de bewoners die tijdens hun dagelijkse bezigheden werden overvallen door de vulkaanuitbarsting.

Donderdag 26 maart vliegen we aan het eind van de ochtend rechtstreeks terug naar Nederland.