(01 februari 1874 - 15 juli 1929)

Hugo von Hofmannthal was op 17-jarige leeftijd al een verbazingwekkend rijpe dichter die de gehele Duitstalige wereld verbaasde met zijn werk. Men trok vergelijkingen met het werk van de jonge Rimbaud. Rond zijn 25-ste echter leek zijn bron van dichterlijke inspiratie te zijn opgedroogd. Een diepe crisis volgde; de ontdekking van baroktheater bracht hem terug op het creatieve pad.

Hugo von Hofmannthal was ervan overtuigd dat poëzie, drama en muziek samen de mensen een beter leven kon geven, de mensen kon genezen van morele ziektes ten gevolge van de industriële samenleving. Vanuit deze idealen richtte Von Hofmannthal samen met Max Reinhardt in 1920 de Salzburger Festspiele op.

Al twintig jaar eerder had Von Hofmannthal aan Strauss een scenario voor een ballet gestuurd. Strauss zag er op dat moment niets in, maar vroeg hem wel zes jaar later om samen met hem een opera te maken op zijn bewerking van Sophokles' Elektra. Het was het begin van een samenwerking die 23 jaar zou duren, tot aan de dood van Von Hofmannthal. Strauss en Von Hofmannthal zagen elkaar zelden. Hun overleg vond op papier plaats. Het geeft de lezer van nu een prachtig inzicht in de creatieve samenwerking tussen de librettist en de componsit.

Hoewel Von Hoffmanthal met zijn libretti Strauss telkens een ander compositorisch probleem voorlegde, hebben zijn libretti één constante factor: liefde. En dan niet de liefde in de zin van "niet te tolereren erotische uithalen" van Tristan und Isolde, zoals hij het eens omschreef. Von Hofmannthal doelde op liefde die gebaseerd is op vriendschap, gelijkheid en wederzijds begrip.