Auteur: Remco Roovers

Het stuk tussen Burgos en Leon heet de Mesetas en staat bekend om zijn uitgestrekte graanvelden. Dit eentonige landschap wordt de pelgrim soms teveel. Om de eenzaamgeid te bestrijden zal ik elke dag opdragen aan een persoon of meerdere personen die een speciaal plekje in mijn hart heeft cq. hebben. Vandaag: mijn tante Elly Lips (recent weduwe geworden van mijn aan MD overleden oom) en mijn neef Jan Baelemans (die ook MD heeft). In het filmpje ook een klein portretje van de kranige Jan en To uit Hilversum!

Het stuk tussen Burgos en Léon heet de Mesetas en staat bekend om zijn uitgestrekte graanvelden. Dit eentonige landschap wordt de pelgrim soms teveel. Om de eenzaamgeid te bestrijden zal ik elke dag opdragen aan een persoon of meerdere personen die een speciaal plekje in mijn hart heeft cq. hebben. Vandaag: mijn collega’s bij MUSICO Reizen.

Het stuk tussen Burgos en Léon heet de Mesetas en staat bekend om zijn uitgestrekte graanvelden. Dit eentonige landschap wordt de pelgrim soms teveel. Om de eenzaamgeid te bestrijden zal ik elke dag opdragen aan een persoon of meerdere personen die een speciaal plekje in mijn hart heeft cq. hebben. Vandaag: mijn broer Edwin.

Hersteld door Ibuprofen, een heerlijk glas wijn en een ochtendje goed voor mezelf zorgen. Het leven ziet er vandaag gelukkig heel anders uit. Ik kan er weer tegenaan!

Een dag waarop ik geconfronteerd werd met veel pijn. Tevens een goed moment om maar eens te vertellen wat ik nou zelf precies merk van mijn spierziekte.

Een hele lange wandeldag van 30km. Gelukkig was ik niet alleen. Eerst hielp Mozart me, toen Nita uit Ierland en tenslotte Yvonne uit Idaho.

Optimisme is het enige waarmee je kunt wapenen tegen dat wat je te wachten staat. En dan blijkt het soms best nog mee te vallen!

Ik begon de dag opgetogen over een spannend experiment, maar dat viel om meerdere redenen in het water.

Ik begon de dag mopperig, totdat ik Maria ontmoette in de prachtige kerk van Navarrete. Dat bracht me op het spoor van (schoon)moederliefde. Verder begon ik te peinzen over wat zonde nu eigenlijk zijn.

Het leven kun je maar beter niet teveel plannen vooraf. De rustdag vond ik vele malen zwaarder dan de wandeldagen. Ik miste het ritme, de inspanning, het landschap, de pijn in mijn voeten en het zweet in mijn shirt. Ik weet niet of ik dit nog een keer ga doen! Ik had natuurlijk de stad Logroño kun en gaan bekijken, maar daar had had ik de puf niet voor. Voor 30km wandelen draai ik echter mijn hand niet meer om!